ارزیابی مدل شناختی- شخصیتی اختلال اضطراب فراگیر در تبیین ادراک درد بیماران دارای درد مزمن

زمینه و هدف: درد، عمومی‌ترین فشار روانی است که انسان با آن مواجه می‌شود. با توجه به نقش عوامل روان شناختی در شکل‌گیری و تداوم درد مزمن و ناتوانی ناشی از آن، پژوهش حاضر با هدف تعیین برازش مدل شناختی- شخصیتی اختلال اضطراب فراگیر در تبیین ادراک درد بیماران مبتلا به درد مزمن انجام گردید. روش بررسی: پژوهش حاضر در چارچوب یک طرح همبستگی از نوع معادلات ساختاری انجام شد. نمونه پژوهش شامل 210 نفر (146 زن و 64 مرد) مراجعه‌کنندگان به کلینیک­های تخصصی درد شهر رشت بود که بر اساس مصاحبه بالینی دارای نشانگان اختلال اضطراب فراگیر بودند و به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌های ادراک درد، نگرانی، نشخوار فکری و روان‌رنجوری را تکمیل کردند. جهت تحلیل داده‌ها، شاخص‌های توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و روش معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که متغیر روان‌رنجوری به واسطه نقش میانجی نگرانی با ادراک درد در بیماران مبتلا به درد مزمن رابطه دارد (01/0P<)؛ همچنین اثر مستقیم روان‌رنجوری با نگرانی و نشخوار فکری معنی دار بود (01/0P<)، اما مسیر رابطه مستقیم نشخوار فکری با ادراک درد معنی دار نبود (05/0<P). نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش روشن نمود که متغیرهای نگرانی و روان‌رنجوری در تبیین ادراک درد مبتلایان به درد مزمن دارای اضطراب فراگیر، نقش دارند و لذا توجه بیشتر به سازه‌های شناختی و شخصیتی در حوزه درد مزمن ضرورت دارد.